Poolijs 2013 Route


Logo PIR


De Poolijs-R1 en slee vertrokken op 21 januari ieder in een krat per vliegtuig naar Anchorage, Alaska. Zelf vloog ik op 31 januari daarnaartoe. Na het door de douane halen van mijn cargo heb ik die op het vliegtuig gezet naar Barrow, het begin van de route, en een ticket voor mezelf gekocht. Na het startschot wou ik meteen de bevroren Beaufortzee op rijden richting Prudhoe Bay (Deadhorse), dat in vogelvlucht zo’n 300km oostelijk ligt. Vanwege de oliemaatschappijen die daar het ‘Alaska-goud’ winnen is dat taboe terrein, waardoor de kans bestond dat ik er een heel stuk noordelijker aan voorbij moest rijden, om uiteindelijk op de Tuktoyaktuk Winter Road te komen. Een kleine 100km op deze ‘Ice Road’ over de Mackenzie River-delta verder, ligt het Canadese Inuvik. Afhankelijk van hoeveel geslinger er nodig zou zijn om obstakels zoals ijsschotsen en de olievelden te ontwijken, schatte ik dat er tussen de 1.100km en 1.400km op het poolijs afgelegd moest gaan worden.

PIR 2013 geplande route

Rood = geplande route

Dat was het plan, maar zo is het niet verlopen. Doordat het niet lukte om de slee te trekken door de gedeelten waar een dikke sneeuwlaag het poolijs bedekte, moest ik daarvoor iemand inhuren met een sneeuwscooter. Om die reden, maar ook omdat het uiterst zwaar ging om vooruit te komen, ben ik voor de kortste mogelijke route gegaan die een verbinding gaf met een weg en dat was naar Nuiqsut. Na circa 320 kilometer over het poolijs, kwam ik weer terug op het continent. Daar heb ik de wielen onder de slee gezet en ben via een ice road en wegen van de oliemaatschappijen naar Deadhorse gereden, waar ik op de openbare weg kwam. Via de Dalton Highway – met zijn prachtige Atigun Pass – ben ik naar Fairbanks gereden. Iets ten zuiden daarvan begint de Alaska Highway. Die legendarische weg heb ik gevolgd tot zijn beginpunt in Dawson Creek. Via Calgary reed ik naar de grens Canada – VS bij Montana en nam daarna een willekeurige route naar het eiland Key West in Florida.
De totale afstand bedroeg ongeveer 10.000km, waarvan ruim de helft op ondergrond die een motorrijder met gezond verstand, tijdens het winterseizoen niet zal betreden.
Laat ik daar nou nét niet bij horen… Gelukkig!

PIR 2013 gereden route
Rood = gereden route
Blauw = geplande route met evt. alternatief = groen

Route PIR 2013 Google
Klik op het kaartje om de complete (Google Maps) route te bekijken.

Sponsors 2013 Polar Ice Ride


► ► Support