sep 3 2014
TT Eiland Man 2007
Bij terugkeer van zijn R1-wereldreis kreeg Sjaak van Rob en Dafne van Ride-on MotorTours de uitnodiging mee te rijden naar de Centennial TT op het eiland Man.
Waar Sjaak verhalen schrijft om de geïnteresseerden zijn reis te laten ‘meebeleven’, of presentaties verzorgd bij groepen die hem boeken, laten wereldreizigers Rob en Dafne de Jong de reislustigen onder ons op een hele andere manier kennismaken met de wijde wereld.
Zij benutten hun ervaringen om motorreizen op te zetten, van groots en heel ver weg, tot vlakbij huis. Het jaarlijks organiseren van een bezoek aan de TT van Man is er daar eentje van. En laat Man nou al héél lang op Sjaak zijn verlanglijstje staan! Eens een keertje niets te hoeven regelen en alleen maar te genieten, dat stond Sjaak ook wel aan. Eind mei reed hij naar de haven bij Rotterdam, waar hij andere Ride-on Man-gangers trof.
Na de Noordzee-overtocht doorkruisten ze Engeland, waarna de motorrijders de geboekte ferry namen naar het eiland Man.
Even met de motor naar Man gaan om de TT te bezoeken, is niet zo makkelijk als velen denken. Er zijn namelijk maar een beperkt aantal ferrytochten. Voor auto’s is er genoeg plaats, maar het aantal tweewielers dat mee kan, is veel kleiner dan de vraag.
Zo kon ook een creatieve R1-eigenaar voor z’n solomotor geen plek meer aan boord bemachtigen.
Hij vond DE oplossing, door er snel even een derde wiel aan te bouwen.
Het stuurde voor geen meter, maar eenmaal op het eiland gooide ie het ding er toch meteen af.
Klasse!
Voor het MotoPort Magazine heeft Sjaak er het volgende over geschreven:
… Gelukkig heb ik mijn tussenuitjes. Zo was er die fantastische uitnodiging van Rob en Dafne de Jong om met hun Ride-onMotorTours.com naar de TT op het eiland Man te gaan.
Al jaren op mijn ‘te-doen-lijstje’, zou ‘t er anders weer niet van zijn gekomen, terwijl het toch een werkelijke must is voor elke motor(race)fanaat. Een ervaring, onvergetelijk en onvergelijkbaar met wat ik ooit in mijn leven heb meegemaakt. Met duizelingwekkende snelheden scheren ze er over ’t ongeveer 60km lange stratencircuit door pittoreske dorpjes. Daarbij nemen ze putdeksels, witte lijnen en de hobbels of bruggetjes vaak met twee wielen los.
Op decimeters vanaf de typerende natuurstenen muurtjes, langs trottoirranden, verkeersborden, elektriciteitsmasten en andere dodelijke hindernissen racend lijkt, nee, ís pure waanzin! Dit alles voor een normaal mens al moeilijk voorstelbaar, wat je daarbovenop als kijker beleeft en wat er innerlijk met je gebeurt wanneer ze met pakweg 350km/uur op reikafstand van je langskomen, brengt me terwijl ik dit schrijf nog kippenvel. Het motorgeluid dat je lichaam binnendringt, de gelaatstrelende luchtverplaatsing, het dáár zijn! Je bent geen toeschouwer! Je maakt er deel van uit. Het is gewoonweg niet te omschrijven. Alleen iemand die een TT op Man gevoeld heeft zal dit kunnen begrijpen.
Als er geen races zijn, verkennen we met een gezellig groepje Ride On-kampeerders ‘t 53km bij 21km grote eiland.
Door de stoepranden, bijna overal zwart-witgeblokt geschilderd, lijkt ’t eigenlijk één groot openbaar circuit. Dat idee wordt versterkt door het ontbreken van een maximum snelheid, iets dat mogelijk is omdat het eiland zelfbestuur geniet. Zo betekent het internationale bord “Einde alle verboden”, niet zoals bij ons het begin van 80km/uur. Nee, het staat voor “Gas op de zuigers!” zoals DJ, een mede R1-rijder het zo mooi verwoordt.
Dat gas gaat er automatisch af bij het zien van politie. Dit zit er zó ingeprent, dat na een aarzeling met 130km/uur op een landweggetje een politieauto inhalend, er nog steeds het gevoel is iets fout te doen. Zekerheidshalve toch maar eens in ’t spiegel loerend of ie niet volgt, rijdt hij tegen de wegkant aan, zodat de rest van ons clubje, dat hoogstwaarschijnlijk dezelfde twijfel kent, hem makkelijker voorbij kan. Tot inhalen uitnodigen op de wegrand gaan rijden, zelfs in onoverzichtelijke bochten, doen ook alle bewoners, wat de motorgezindheid van het eiland nog eens streelt.
Eindelijk Man van mijn ‘te-doen-lijstje’ geschrapt, staat daartegenover dat het hoog is binnengekomen op mijn ‘weer-doen-lijstje’…
Rob en Dafne, héél veel dank voor het in vervulling laten gaan van die oude wens!
