Sjaak Lucassen

Tijdens het Australië-avontuur van 1992/1993 had Sjaak een halfjaar lang de vrijheid geproefd. Hij droomde ervan de wereld te bereizen. Maar die droom was ongemerkt allang een besluit geworden. “Een keer in mijn leven moet ik dat doen”, vertelde hij zichzelf.

23 mei 1995, was het zover. Baan bij de aardappelhandelaar opgezegd, z’n land verpacht, de caravan waarin ie woonde aan z’n lot overgelaten en een heftige afscheidsparty overleefd, verruilde hij op dezelfde Fireblade z’n geboortedorp Maashees voor de wijde wereld, met in zijn hoofd een lijstje van landen die hij absoluut wou bezoeken.

● Rusland, vanwege de enorme afstanden en omdat hij wel eens wou ervaren hoe onze vroegere zogenaamde vijand in werkelijkheid was.

● Japan, om de motor terug te rijden naar de fabriek.

● Indonesië, het nostalgisch land waar zware motoren niet werden toegelaten.

● Australië, om vrienden en kennissen te bezoeken.

● Nieuw-Zeeland, vanwege de extreem mooie natuur en de vele, vele bochtige wegen.

● Nepal, het dak van de wereld.

● Israël, om te zien en voelen hoe men daar in continue dreiging leeft te midden van de Arabieren.

● Egypte, voor alle oude cultuur.

Tussen deze ‘doellanden’ had hij een lijntje getrokken en een ruw routeplan was geboren. Dat daardoor de trip niet echt ‘rond de wereld’ ging, interesseerde hem helemaal niets. Hij noemde het: “Naar de andere kant en terug.” Vast stond dat het zeker geen race mocht worden. Dit was eenmalig en daarom wou hij de tijd nemen voor elk land. De verwachting was dan ook zeker 2 tot 2½ jaar nodig te hebben.
Het werden er 3 en dat ‘uitlopen’ kwam hoofdzakelijk omdat hij bij het laatste land op zijn lijstje, Egypte, het gevoel had nog niet klaar te zijn. Sjaak wou meer, maar wist niet wat. Hij kwam toen Ko van O. tegen, een Nederlander op een Ténéré die vertelde onderweg te zijn naar Zuid-Afrika.

Hé, da’s leuk. Dat zou ik ook kunnen doen, dacht hij, en is daarop nog effe doorgereden. Aangekomen in Zuid-Afrika, kon ie de gedachte om terug te keren wel aan.

Van daaruit heeft hij met de motor het vliegtuig naar Italië genomen en is het laatste stukje teruggereden naar Nederland. Na 3 jaar en 1 week, 160.000km door 39 landen, kwam ie op 30 mei 1998 daar aan.

► ► Foto’s